Aslında cenaze törenleri, dile getirilmekten kaçınılsa da kendi bedenini sorgulamasına vesile olan bir ürperti de yaratır insanda. Kaç yaşındaymış ? Niçin ölmüş? gibi sorular ölüye yönelik bir meraktan ziyade insanın kendi bedeniyle ölü beden arasında benzerlik -farklılık kurma çabasıdır. Ölenin yaşı şuysa... Ben daha gencim deyip rahatlarız . Kalp krizinden ölmüşse elimizi sol yanımıza koyar. Geçen geceki hafif sızıyı anımsarız. Eğer kanserse ölümünün nedeni, vücudumuzda urlar ararız.Kısacası her cenazede biz biraz da kendi cenazemizi kaldırırız.

Doğduğu andan itibaren ölmeye başlaması insanın en büyük travmasıdır . Mademki ölüm kaçınılmaz onunla aramızda bir yakınlık kurmaya ve ona alışmaya çalışmalıyız .

''Ölüme küçük adıyla seslenmek…''Metin Altıok'un onunla bir

''samimiyet'' kurma çabasıdır.

ağıtlardan geçti yıllardır sesim;

onu gözyaşıyla silip temizledim,

yeni bir ses edindim kendime

Ölüme küçük adıyla seslenmek için.

Ömer Hayyam'ın rubaisi ölüm korkusunu biraz olsun hafifletir..

Kim görmüş cenneti cehennemi

Kim gitmiş de getirmiş haberini

Kimselerin bilmediği bir dünya

Özlenmeye korkulmaya değer mi ?

Cemal Süreya içerik olarak Tasavvuf Edebiyatı türü Şathiyye'yi anımsatan mizahi şiiriyle ölümün sert yüzünü yumuşatır.

Ölüyorum tanrım

Bu da oldu işte.

Her ölüm erken ölümdür

Biliyorum tanrım.

Ama ayrıca, aldığın şu hayat

Fena değildir.

Üstü kalsın.

Fethi Naci Dönüp Baktığımda isimli kitabının sonunda. ''Tatmadığım bir tek ölüm kaldı. O da yaşanmıyor ki...'' derken ecel karşısında kayıtsız bir duruş sergiler..

Beni en çok etkileyen filmlerden Açık Şehir Roma'da Naziler tarafından kurşuna dizilecek olan peder R..'nin , kendisine telkinde bulunmakla görevli papazın ''Cesur Olun'' sözüne verdiği karşılıksa şöyledir.

-Yoo ! Korkmuyorum . Ölmek zor bir şey değil ki... Asıl zor olan, yaşamak.

Gittiğim bir cenazede düşündüm bunları. Sanat yapıtlarını okumak ölüm karşısında daha dirençli kılıyor insanı. Ve hayata daha güçlü sarılmasını sağlıyor.