Sinekler gibi yaşıyoruz,

Sıcak, soğuk, rüzgâr demeden.

Bizlere bir şey verdikleri yok,

Çöpleri bile bizlere sözde iyilik.

Rahatımız kimsenin umurunda değil,

Hep bir fazlalığız.

Kendi kokuşmuş hayatlarını bizlere uygun görüyorlar,

Onlar pisletiyorlar, bizim temizlememizi bekliyorlar. 

Sanki kimse bizi sevmiyor,

herkes öldürmek istiyor ve elinin tersiyle itekliyor.

Kimse güldüğümüzü, mutlu olduğumuzu görmüyor, görmek istemiyor.

Gördükleri sadece rahatsız edici olduklarını düşündükleri sesimiz,

kanat çırpışlarımız ve çoğu zaman bir yerlere konuşumuz.

Olmadığımız zamanlar ise nerede olduğumuzu,

kısmen de olsa memnuniyetsiz olarak sorgulamaları.

Bizleri sinek gibi görüyorlar,

dünyanın sadece kendilerine ait olduğunu düşünüp,

bizlerin yaşam hakkı olmadığımızı düşünüyorlar.

Bizleri ezmelerine izin mi vereceğiz? Asla!

İnatla değil, yaşamsal döngü olarak kanat çırpmaya devam edeceğiz.

Yaşasın sineklik, sinek olmak.

Kimsenin istek ve arzusuna bakmadan aldırış etmeden dilediğimiz gibi yaşamak.

Yaşasın özgürlük