Şiddet, hiddetin eyleme dökülmüş halidir.Cinsiyeti yoktur. Kadın da erkek de şiddetin öznesi ya da mağduru olabilir.

Geleneklerin, inançların,erkekliği tarif edip kışkırttığı toplumlarda şiddetin, kadınlar üzerinde daha görünür hale geldiği bir gerçek.Bir erkeğin kadından gördüğü şiddetse, erkekliğin hep sınavdan geçirildiği geleneksel kültürlerde, kolay kolay açıklanası bir şey değildir.Onun için pek görülmez ,görmezden gelinir.

Şiddet, sadece kırıp dökmek değil ki. İnsan, gözyaşı dökerek, susarak, yüzünü asarak da karşısındakine şiddet uygulayabilir. Aklıma daha önce sözünü ettiğim Şilili yazar İsabel Allende'nin Ruhlar Evi isimli romanındaki karakterler geliyor yine. Adam karısına bir kez tokat atar. Sonra susar kadın. Evdeki bütün görevlerini yerine getirir.Lakin bir daha tek sözcük olsun konuşmaz artık kocasıyla.Adamın bir anlık hiddetle uyguladığı şiddete kadının misillemesi neredeyse bir tokat nedir dedirtecek kadar korkunçtur.

Her türlü siddete karşı çıkmak gerekir. Çocuklara, hayvanlara , doğaya,etnik kimliklere,farklı inançlara,dillere, bizim gibi düşünmeyenlere karşı kimi zaman farkında bile olmadan uyguladığımız şiddete...Bizim ülkemizde hiç rastlanmasa (mı) da devletlerin vatandaşlarına uyguladığı şiddete de..Şiddet zulümdür çünkü. Dallanıp budaklanan.

İlhan Berk'in dizelerinde yarattığı dünya, umutsuzca uzak olsa da uğruna mücadele etmeye değer değil mi?

Zulmün her türlüsü *

Kötü kardeşler

Hiçbiri insana göre değil

Ağaç dikmek, sabahları uyanmak

İyi, hayvanlara bakmak, iyi, çiçekleri sulamak

Rahatsalar, uyuyan insanların soluğunu dinlemek iyi

İyi, hürlüğü düşünmek

Yaşamak onun için.

Bütün gün çalışmak onun için iyi

Bütün çocukların uyuyuşu, uyanışı iyi

ZULMÜN HER TÜRLÜSÜ KÖTÜ.

*İlhan Berk'in Son Yerine isimli şiiri