O son ekimden düştük,

Kasım aşklarına.

Yorulmadan, yılmadan, bıkmadan sevdik bizi sevmeme ihtimalleri de varken.

Siyasetçiler gibi oldu sevdiklerimiz,

Sevme vaadi var, gerisi yalnızlık alabildiğince.

Soğuk insanlar, bildik yalanlar,

Tıpkı Kasım'ın ortasındaki gündüz sıcağı gibi.

Karnını, hayalini ve gözlerini tok tutmalı insan,

Asgari mutlulukla yaşamayı sürdürürken.

Üstelik değerin değeri değerlenirken.

O son yalnızlıktan düştük,

Kasım aşklarına.

Kasım da yalan bir başkadır,

İşin içine ayrılık girince.

Usanmadan, kaçmadan, durmadan sevdik bizi bırakıp gitme ihtimalleri de varken.

Siyasetçiler gibi oldu sevdiklerimiz,

Mutlu etme vaadi var, gerisi mutsuzluk alabildiğince.

Mutsuz insanlar, bildik beklentiler,

Tıpkı Kasım'ın gece soğuğu gibi.

Dününü, bugününü ve yarınını saklamalı insan,

Asgari hayallerle yaşamayı sürdürürken.

Üstelik yalanı yalanla yalanlarken.

O son ekimden düştük,

Kasım aşklarına.

İçi boş, dışı boşluk boyası,

Renksiz, düşsüz, umutsuz insanlar.

Hayattan emekli, mutluluktan emekli,

Kaç bin gün mutsuzluk yaşamak gerekir ki?

Siyasetçiler gibi oldu günlerimiz,

Dün, bugünün vergisinde,

Bugün, yarının vergisinde.

O son ekimde düştük,

Kasım aşklarına.

Asgari mutsuzlukla yaşamayı sürdürürken,

Bir de asgarinin de asgarisine düştük.