Bir önceki yazımda ‘kafanız karıştı değil mi’ demiştim… Meğerse ‘filmin’ devamı olacakmış, bunun artçı depremi yaşanıyormuş.

Şimdi, kafamızın karışmasının yanı sıra, siyaset adına, etik adına, üslup adına, ilke adına bildiğimiz ne varsa hepsi dumura uğradı.

Beka’ydı… İlletti, zilletti, pontustu; arkasından, topal Osman’la belleğimiz allak-bullak oldu. Sisi çıktı bir anda; magazin bile işin içine ‘öteki’ Sisi’yi doladı. Haydiii… Hiç olmayacak olan oldu; sahneye Apo çıkıverdi, çıkardılar! Hani; HDP= PKK denklemi kuranlar, bunun üzerinden ‘hain’lik yaftası yapıştıranlar, sahneye öyle bir tiyatro koydular ki, anlayabilene aşk olsun! Roma, Bizans oyunlarına nal toplatır.

Buna "düşük düzeyli, alçak düzeyli" demek bile mümkün değil. Böylesini sahiden görmedik, duymadık. Öyle şeyler oluyor ki, bir sonraki bir öncekini geride bırakıyor. Kara mizah örneği olmasının ötesinde başka bir anlamı yok! Ya da gerçekten büyük bir anlamı var!

Belki düne kadar, seçimleri ‘İstanbul’ ile sınırlı tutanlar vardı; ama bugün İstanbul seçimi, belediye başkanı seçiminin kapsamını çoktan aştı, ciddi bir memleket meselesi haline geldi.

Artık çok belli, iktidar çaresiz. Öylesine ayakları dolandı ki, yaşananlar, mağlup takım kalecisinin maçın son dakikasında kalesini boşaltarak hücuma katılmasına benziyor. Lakin, iktidarın çaresizliği ülkenin felaketi olmamalıdır.

31 Mart sonrasındaki seçim süreci, Erdoğan ve İmamoğlu ‘tercihi’ ne dayatıldı; anlaşılan o ki, son hamleyle de, HDP seçmenini Demirtaş ile Öcalan tercihine yönlendiriyorlar.

Ve son söz:

Çaresizlikler içinde ÇARE SİZSİNİZ!