Mavi için zamanlama

Niye bu kadar geç kaldım, bazen kendime kızıyorum... MAVİ, yıllardır içimde hayalini kurduğum bir dergiydi; ama nedense bir türlü hayata geçirecek zamanı bulamamıştım... MAVİ’nin doğumu emeklilik zamanıma kadar uzadı. Bugün, derginin her sayfasını büyük bir haz, onur, heyecan; aşk ve doğruluk adına ne kadar tanımlama yapılabilirse o kadar büyük bir duyguyla hazırlıyorum. MAVİ’nin sonsuz ve derin enerjisi içime işliyor... Doğruluğuna inandığım, paylaşılmasının gerekliliğini hissettiğim tüm duygu, düşünce, durumların size de geçmesini istedim/istiyorum. MAVİ’nin yolunda bana inanan, destek veren herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. 

Asarsuyu deresi içine, ‘gemi’ yerleştirilmesi herkesin dikkatini çekmişti. O dönemler belediyede görev yaptığım için, çalışmanın ve sürecin her aşamasını izledim. Asarsuyu deresinin Düzce’ye ‘birincilik’ getirmesinde, görev ötesinde, özel bir çabam olması nedeniyle daha hassas bir gözlem yapıyordum. Girişimci Engin Akar’ın ‘mahalleden’ abim olması işin ayrı bir yönüydü. Düzce’deki genel ‘kanı’; ‘Asar, su taşkınlarına çok müsait, üstelik gemi sabit... Sel olayında gemiden eser kalmaz’... Engin Akar bunun farkındaydı, ama Düzce’ye bir ‘yenilik’ getirilmesi dürtüsü daha ağır basıyordu... Sonuçta öngörülen riskler giderilebilir türdendi. Bu güvenceleri de almıştı. Neden olmadı... Ve neler yaşandı; ne yazık ki bunları tam 10 yıl sonra yazma fırsatı bulabildik.

Klasik bir deyimdir, ancak, Düzce lisesi için tam yerine oturan bir sözcüktür: ‘Düzce liseli olmak bir ayrıcalıktır.’ Düzce lisesi Düzce’nin branşındaki ilk okuldur. Yüzdesini vermek çok iddialı olabilir; ne var ki, bugün Düzce’de öğrenim görenlerin önemli bir bölümü Düzce lisesinden mezun olmuştur. Bugün bu okulun ‘adı’ bile yok. MAVİ de bir başka açıdan bu soruna değinmeye çalışıyor. Devamı da gelecek. Saygılarımla.