Fazla söze gerek yok

Mavi’nin ilk sayısına ilişkin birçok gelişim, izlenim, görüş, öneri, eleştiri yazısı kaleme aldım. En az iki sayfaya sığdırabildim. Üstelik kısalta, kısalta. Sonrasında da not düştüm ‘ yazamadıklarım için kusura bakmayın, sonraki sayılara bırakıyorum’ diye. Sonra yukarıdaki fotoğraf geldi. Yanında bir not’la birlikte... Üniversiteden arkadaşım Nuray Kardeş, annesinin (Zeynep hanım) Mavi’yi nasıl dikkatle okuduğunu belirtmiş, ‘çaktırmadan’ da bu pozu yakalamış ve bana gönderdi. Yazdığım iki sayfalık yazıyı bir kenara bıraktım. Bu ‘foto’ yeter!... Ben de o iki sayfada bunu anlatacaktım zaten... Okumanıza gerek kalmadı, bu fotoya bakın yeter... Mavi bunun için var!