aŞka matruŞka

radYo geCelerinden fırL[a,’a]şşka inanan bir mürİt Ol

tütsülenmiş sokaK kenarlarımda gezin

duvarımda anarşist bir yazı var:

“tutSiler ne çok öldüler”

Dövülecek aşkklar var, bunu iskender’den bildiler…

intihar olsa gerek, akrobatın iLtifatından sezdiler

“körkütük pişmanım ve sen Fonirezilll…”

persfektifi bozuk profil

kopyalayarak çoğalan sefilll

kıskanç / kıskaç acemi sevil[meme]ler

spesifik!

gece’Si yitik! dere kenarı

ahmak / aymaz kurbağalar zam’anı

sahnenin en pSi’kopatı vraklayan bir kedi azmanı

zamanı matematiğin norm’al’ine çeken sanrı

bir belgeselcinin ve yüreğin söylediğine göre

bir aşkın açığa çıkmadığı ve çağa uymadığı anlaşıldı

seksin şeker kokusu kırmızıyla anıldı, sesinin şifresi senfoni sayıldı

sinemada sarkaç ve ruh: saat kaç? kaçık zaman travması

(s a H n e : çaY demine vardı

retRoruJ : turuncuncudan siyaha var’anmod[a]

kaç ! insan aklını kaçırdı : matruşka gece Yarıları başladı

kırmızı iyi bir seçim, kırmızı iyi nOta mı?

çok ama çoook sevişmek istiyorum terkedilmiş istasyonda

can bOnOmO şiir mi söylüyor şarkı mı)…

sonra…

kapital-katil jargonları ne çok sevmiyorum

onlar çok sevilmek istiyorlar, metropol yaşıyorlar

duvarımda anarşist bir yazı: “insanlar ne çok yaşamadı…”

trambolin cambazı profösör war’dı, mandacı

al’kıŞkıŞlandı

şair açtı s’on matruşkayı

sahne algı’şlandı

bir zoom’un endikasyonu: o an seansı

kapitaLparodi’YEterap’hiS… acı – acı

eYlemi sanatta ve aYrıntıda sakladılar

insanlar ne çok dağıldılar

duvarımda anarşist bir yazı:

“kapitalizm doymadı ve insanlar duymadılar…”

Aktristin kocaaaman gözlerinde şahane bir zOom’bahar…